เขาสุข และเราไม่ต้องทุกข์

ได้อ่านเพียงแค่คำโปรยย่อหน้าแรกของ ปัจฉิมกถาของพระไพศาล วิสาโล ในนิตยสาร ฅคน ก็รู้สึกเข้าใจอะไรบางอย่างและคิดอะไรขึ้นมาได้มากมาย

"เราทุกข์ง่าย เพราะคิดถึงตัวเอง จะทุกข์น้อยลง และมีความสุขมากขึ้น เมื่อได้นึกถึงผู้อื่น"

ข้อความนี้ทำให้เรากลับมาทบทวนตนเอง ความคาดหวังต่างๆนานา ที่ทำให้เราเจ็บปวดเมื่อมันไม่เกิดขึ้น หลายครั้งมันมาจากการที่เราคิดถึงตัวเราเองมากเกินไป การที่เขาไม่ได้ทำในสิ่งที่เราคาดหวัง นั่นอาจจะเป็น ความปกติสุขธรรมดาอันพึงเกิดขึ้นสำหรับเขาแล้วก็เป็นได้ เมื่อเขาพอใจแล้ว มีความสุขแล้ว แล้วเราจะไปเรียกร้องต้องการอะไรอีก การเห็นคนที่เรารักเป็นสุขย่อมดีกว่าเห็นเขาเป็นทุกข์มิใช่หรือ

เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าวันนี้ที่เรารู้สึกเข้าใจ ความเข้าใจนี้มันจะอยู่กับเราไปได้แค่ไหน เมื่อมีเรื่องเข้ามากระทบใจให้คิด เราจะยังสามารถทำใจยอมรับและเข้าใจได้อย่างในเวลานี้หรือไม่ วันนี้ที่รู้สึกเข้าใจก็ได้ผ่านการครุ่นคิด หมกมุ่นกับมันอยู่มาสักระยะแล้ว คิดจนเหนื่อย พอมาเจอข้อความนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าโล่งขึ้้น เราไม่อาจปฏิเสธได้กับอารมณ์อ่อนไหว น้อยใจ ที่เกิดขึ้น ว่ามันเกิดขึ้นจริง เกิดอย่างง่ายดายและแกว่งไกวใจเราไปไกล ทำให้เราทรมานและไม่สบายใจ แต่เราว่าอย่างน้อยที่สุด เมื่อมองกลับไปที่ เขา และ เรา การเห็นเขามีสุข แม้จะไม่ใช่เพราะเรา แต่มันก็ดีแล้วที่เขาสุขไม่ใช่หรือ เราอาจจะต้องเข้าใจเขา และเข้าใจตนเองให้มากขึ้น ปรับตัวเพื่อให้เขาสุข และเราไม่ต้องทุกข์