เปิดสมุดบันทึกเก่าๆ...
เรารู้จักกันครั้งแรกและครั้งเดียวในเช้าวันนั้น วันที่ลมทะเลพัดใบหน้า ช่วงเวลาระหว่างรอแสงสีส้มแทนที่ฟ้าสีเทา ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่ แต่การมีแกมานั่งนิ่งๆใกล้ๆ มันทำให้ฉันสบายใจ และดูเหมือนอะไรๆจะสว่างกระจ่างขึ้นพร้อมๆกับการมาของดวงตะวัน
ฉันไม่รู้ว่าแกชื่ออะไร แต่วันนั้นฉันได้หยิบปากกามาร่างภาพนี้ไว้ เป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่งเราเคยได้พบกัน ได้นั่งข้างๆกันในเช้าวันหนึ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น