จดหมายสีชมพู

หรือวันนี้จะเป็นวันแห่งการโหยหาอดีต
นั่งรื้อค้นโปสการ์ดจดหมายที่เก็บไว้ออกมานั่งดูนั่งอ่าน
อ่านมันซ้ำอีกครั้ง ก็ต้องแปลกใจกับจดหมายบางฉบับที่อ่านแล้วรู้สึกราวกับว่าได้อ่านมันเป็นครั้งแรก
ฉันหลงลืมมันไปได้อย่างไรนะ

จากซองและกระดาษพื้นเรียบสีชมพูอ่อน
เธอส่งข้อความสั้นๆ ที่ฉันอ่านแล้วหลุดขำ มาพร้อมกับกลอนบทหนึ่ง

Get Drunk / Charles Baudelaire

Always be drunk.
That's it !
The great imperative !
In order not to feel
Time's horrid fardel
bruise your shoulders,
grinding you into the earth,
Get drunk and stay that way.
On what ?
On wine, poetry, virtue, whatever.
But get drunk.
And if you sometimes happen to wake up
on the porches of a palace,
in a green grass of a ditch,
in the dismal loneliness of your own room,
your drunkeness gone or disappearing,
ask the wind,
the wave,
the star,
the bird,
the clock,
ask everything that flees,
everything that groans
or rolls,
or sings,
everything that speaks,
ask what time it is ;
and the wind,
the wave,
the star,
the bird,
the clock
will answer you :
"Time to get drunk !
Don't be martyred slaves of time,
Get drunk !
Stay drunk !
On wine, virtue, poetry, whatever !"