หลายครั้งที่เราพบว่า ความสัมพันธ์มีปัญหา อันเนื่องมาจากเราไม่ยอมสื่อสารกัน อาจจะเนื่องด้วยเหตุปัจจัยต่างๆนานาจนถึงอคติความดื้อดึงส่วนบุคคล ที่ใช้วิธีการจัดการด้วยการเงียบเฉย หรือคิดว่าไม่พูดดีกว่า
เมื่อไม่สื่อสาร ก็ไม่เข้าใจกัน และหลอกหลอนตัวเองไปกับ "การคิดจินตนาการไปเอง"
เราเองก็มีปัญหาเรื่องการสื่อสารเช่นกัน เมื่อสำรวจตนเอง เราพบว่า เรากลัวที่จะสื่อสารอย่างตรงไปตรงมาตามที่ใจเราคิด เพราะเรากลัวว่า อีกฝ่ายจะยอมรับไม่ได้ในความเห็นที่ต่างออกไป และอาจจะกระทบกระเทือนถึงความสัมพันธ์ ซึ่งเราอยากจะถนอมรักษาไว้อย่างดีที่สุด แต่การที่เราทำแบบนี้ ก็อาจจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดว่าเราเห็นด้วยกับสิ่งนั้น และมันก็ทำให้เราไม่สบายใจ ที่ไม่สามารถแสดงจุดยืนของตัวเองออกไปได้ การหลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับความจริงอาจทำให้เราต่างเข้าใจความเป็นตัวตนของกันและกันน้อยลงก็ได้ ซึ่งสิ่งนี้อาจจะเป็นบททดสอบความสัมพันธ์ ว่าในยามที่เราเห็นต่างกัน มิตรสัมพันธ์ของเรายังคงแข็งแรงอยู่หรือไม่ และหากไม่เดินหน้าทดสอบ มันก็จะไม่มีวันล่วงรู้
เห็นที คงจะถึงเวลาแล้ว ที่จะต้องพาตัวเองให้หลุดจากการสื่อสารแบบตามใจคนอื่นมากกว่าตามใจเราคิดเสียที แม้ว่าไม่มีใครการันตีอะไรได้ว่า หลังจากนั้น ความสัมพันธ์ของเราจะยังแข็งแรงอยู่อีกหรือไม่ แต่มันก็จะทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น ไม่ว่าผลจะออกมาแบบไหนก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น