ดอกไม้สีม่วงนอกหน้าต่าง

ดอกไม้สีม่วงนอกหน้าต่าง

ประกาย ปรัชญา

1.
คมจันทร์ตะวันออก หรือหมอกขาว
รวงแดดฤดูหนาว หรือดาวเหนือ
เพลงมิรู้โรยราจากท่าเรือ
หรือดนตรีผีเสื้อเหลือจะนับ 

ที่กล่อมเกลา
อ่อนโยนอ่อนเยาว์ยามเจ้าหลับ
แตะสวย แต้มใส ได้ตื่นซับ
ห่มแวววัน - แวววับกับค่ำคืน

ที่ถักทอ
ม่วงละเอียดลออเต็มช่อชื่น,
ม่วงระบัดระบายอยู่พรายพื้น
ผลิเจ้าแย้ม - เจ้ายื่นความรื่นรมย์

หรือเรืองไรภายในใจเจ้าเอง
เบ่งบาน บ่มเพาะ เหมาะสม
ถักช่อ ทอชื่น ดั่งผืนพรม
แมลงเช้าเลียบชมในลมเช้า


2.
เปลวไฟในหนังสือหรือรักนั้น
เธอมาเยือนเหมือนฝัน หรือวันเก่า
คลื่นสานเสียงหวานใสไว้บางเบา
หรือเปียโนหวานเศร้าผ่านเข้ามา

ที่อบอวล
สวนแห่งความครุ่นคิด - ชีวิตข้า
สบสายทางสีทองของเวลา
ปีติเต็มนัยน์ตา - น้ำตาคลอ

ที่กรุ่นกราย
กลิ่นเอยกลิ่นอายหลายดอกช่อ
หลากพุ่มพันธุ์ - สีสรรพ์อันเพียงพอ
ก่อเกิดบทกวี - สวนชีวิต

หรือเรืองไรภายในใจเจ้าเอง
เบ่งบาน ทุกระยะ ขณะจิต
พราวพร้อย จากน้อย จากน้อยนิด
ได้แดดเช้าชวนชิดเป็นมิตรเช้า


3.
ลมหอบความเหน็ดหน่ายเพื่อบ่ายหน้า
เกินกลับคืนหาข้า - มองหาเจ้า
นอกและในหน้าต่างระหว่างเรา
เพลินยั่วยิ้มยั่วเย้าอยู่เท่าทัน

นาทีอันแสนดีนาทีใด
เรารู้ว่าราไฟไม่มอดฝัน
โมงยามอันแสนงามโมงยามนั้น
เราโผพ้นขีดขั้นของวันคืน 

ได้รู้จักบทกวีบทนี้โดยบังเอิญ อ่านแล้วรู้สึกถึงความอ่อนไหว ทั้งในตัวฉันและบทกวี