31 ธันวาคม 2551

Good Bye (my) Bookstore



แล้วในที่สุด วันสุดท้ายก็มาถึง เราคงจะคิดถึง ช่วงเวลาเช้าๆ ก่อนร้านเปิด ที่เราจะเดินเล่นรอบร้าน ดูว่ามีอะไรออกใหม่ เปิดหนังสือเล่มที่สนใจอ่าน ร้านเงียบๆทำให้รู้สึกเหมือนเป็นห้องสมุดเลย เราชอบเวลานี้ที่สุด คงคิดถึงงานยุ่งๆ ลูกค้าเต็มร้าน คิดถึงหนังสือในหมวดตัวเอง แต่ละเล่ม จัดมากับมือ เห็นกันมาทุกวี่วัน จดจำกันได้ว่าอยู่กันตรงไหน ขายออกก็ดีใจ ขายไม่ออกก็อยู่ด้วยกันไป ทำมาหลายหมวด ก็รักมันทุกหมวดเลย ทุกหมวดมีความท้าทาย มีธรรมชาติที่แตกต่าง ทำให้ต้องการการดูแลที่แตกต่าง เหมือนเป็นเพื่อนกัน ต่อไปคงต้องฝากน้องๆแล้ว แล้วจะแวะไปทักทาย
และก็คงจะคิดถึง เพื่อน พี่ ที่เค้าดีกับเราเสมอมา คงไม่ได้หัวเราะด้วยกันบ่อยๆเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว แต่ก็คงต้องเป็นไป เพราะต่างคนก็ต่างมีเส้นทางของตัวเอง แต่ไม่เป็นไร เราเดินทาง มิตรภาพเราก็ออกเดินทางเช่นกัน ถือว่ามันเป็นบททดสอบ
3 ปี จะว่านานก็ยาวนาน จะว่าสั้นก็แสนสั้น ที่นี่ก็มีส่วนที่ทำให้เติบโตขึ้น ทั้งจากหน้าที่การงาน ผู้คน และหนังสือในร้าน มันก็ช่วยเปิดโลกใหม่ๆให้เราเรียนรู้ จากนี้ไปก็คงผันตัวจากผู้สั่ง มาเป็นผู้อ่านเฉยๆแล้ว
ขอขอบคุณ ทุกๆคน ทุกเรื่องดี เรื่องร้าย จากที่นี่ ที่ทำให้เข้าใจ และเติบโต Good Bye (my) Bookstore...

20 ธันวาคม 2551

หาทางกลับบ้าน

ฉันหลงทาง
ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
เดินสะเปะสะปะไป
หวังพบใคร ที่จะเป็นบ้าน
จนแล้วจนเล่า
ได้แต่พบเพียงเพิงที่พักใคร
ไม่รู้จะไปอยู่ไหน
ไม่เคยพอใจ
ไร้ตำแหน่งแห่งที่ของตน

จนวันหนึ่ง
คนที่รู้จักฉันดี
เอ่ยปากประโยคนี้
โดนความจริงจนน้ำตาไหล
"เธอเอ๋ย...จงอย่าไปไหนไกล
ให้บ้านของเธอคือเรือนใจ
ยืนหยัด อยู่ได้ด้วยตัวเธอเอง"

***ขอบคุณมาก ฉันกำลังจะสร้างบ้าน แล้ววันนึงเมื่อบ้านนั้นเป็นของฉันอย่างแท้จริง หวังว่าคงมีเธอ มาเป็นแขกเยี่ยมเยือนกันเสมอๆ ขอบคุณเพื่อนรัก

18 ธันวาคม 2551

Freezing Memory

เรื่องมันผ่านไปแล้ว
และเวลาก็เดินไปไม่เคยหยุด
เราต่างห่างหาย
เหลือเพียงคำทักทายไกลๆ
เมื่อหวนคิดถึง
เรื่องราวต่างๆยังคงอยู่
ภาพนั้น ความทรงจำนั้น ถูกแช่แข็ง
จนทำให้รู้สึกไปเองเสมอ
ว่าตอนนี้ เขายังคงเหมือนเดิม
ไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่เปลี่ยนไป
ยังติดตามเรื่องราวอยู่ไกลๆ
อยู่ที่มุมไหน สักแห่งบนโลกนี้
เพราะอย่างนี้ไง
หัวใจจึงอ่อนไหว
เมื่อความทรงจำเย็นเฉียบ
ต้องพบกับความจริง
ใครกันจะไม่เปลี่ยน...
ฉันเองก็เปลี่ยน
เราต่างเดินทางมาไกล
ห้วงเวลานั้นมันผ่านไป
ผ่านไป เปลี่ยนไป
และไม่ย้อนคืน


11 ธันวาคม 2551

Dear...ตะวันฉาย

Dear ตะวันฉาย...

นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน ฉันเองก็มัวแต่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับหน้าที่ ชีวิตประจำวัน เลยไม่มีโอกาสมารอพบ ทักทายกับเธอ แต่สามวันที่ผ่านมานี้ ฉันตั้งใจมากๆเลย ที่จะมารอทักทายเธอ รอรับรอยยิ้ม และพลังชีวิตจากเธอ คิดถึงเธอจัง...





ปล. ฉันยังรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้พบเธอ การได้มองเห็นเธอบนภูทับเบิก และบนทุ่งแสลงหลวง ทำให้ฉันมีเรี่ยวแรงกลับมาเผชิญหน้ากับวันพรุ่งนี้ ขอบคุณนะ แล้วเราจะมาพบกันใหม่ ในอีกไม่ช้า...

คิดถึงจริงๆ
กระต่ายบนดวงจันทร์เสี้ยว

7 ธันวาคม 2551

Tokyo Sonata...เมื่อชีวิตมันบัดซบ



ไม่มีพื้นที่สำหรับผู้แพ้...
ใครจะรู้ ว่าความพ่ายแพ้จะวิ่งเข้ามาจู่โจมเราวันไหน
Tokyo Sonata หนังเรื่องนี้ถ่ายทอดความเย็นชา เจ็บปวด สลดหดหู่ของคนในเมืองใหญ่อย่างโตเกียว
ระเบียบอันเคร่งครัด การแข็งขันที่ไร้ความปราณี ชาย หรือ หญิง เด็ก หรือ ผู้ใหญ่ แบกรับความแห้งแล้งนี้ไว้ไม่ต่างกัน ทุกตัวละคร พ่อ แม่ พี่ชาย น้องชาย
แต่จะทำอย่างไร เมื่อชีวิตมันพามาไกลถึงเพียงนี้ เราจะเริ่มต้นใหม่กับมันได้ไหม อย่างไร

เราชอบคำพูดของตัวละครแม่ในเรื่อง ที่ว่า
ไม่มีใครสามารถเป็นเราได้ เพราะฉะนั้นขอให้เชื่อมั่นในความเป็นเรา
(ใจความประมาณนี้ แต่จำไม่ได้ทั้งหมด)

แม้ว่าเรื่องราวที่เจอจะเลวร้ายมากมายขนาดไหน เมื่อมันเกิดขึ้น แล้วมันก็จะผ่านไป เหมือนนอนหลับไปยาวนานแสนนาน แล้วตื่นมาเจอแสงจ้าในตอนเช้า
กลับมาเริ่มใหม่ กลับมามีชีวิตกันอีกครั้ง...


Tokyo Sonata ผลงานล่าสุดของ คิโยชิ คุโรซาวะ เป็นหนังที่ดีมากๆเลยค่ะ ถ้าใครชอบหนังหนักๆหน่อยคงจะชอบหนังเรื่องนี้ แต่ถ้าสภาพจิตใจไม่พร้อมก็ขอเตือนไว้หน่อย เพราะเรื่องราวมันช่างบีบเค้น ทำเอาสมองตึงเครียดได้เลยค่ะ
ไปหาดูกันได้ที่ โรงหนังสยาม และ House นะคะ แนะนำ แนะนำ

5 ธันวาคม 2551

Little Miss Sunshine... Thanks for the imperfect





Little Miss Sunshine

การเดินทาง และเรียนรู้กันและกัน ด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ
ครอบครัวในหนังเรื่องนี้ไม่สมบูรณ์แบบ
ครอบครัวของฉันก็ไม่สมบูรณ์แบบ
และเราเชื่อว่า ไม่มีครอบครัวของใครสมบูรณ์แบบ
มีแต่คนพยายามยัดเยียด ใส่ความสมบูรณ์แบบให้มัน

ใครมีความสุขดีในครอบครัว เราก็ยินดีด้วยจริงๆ
แต่ถ้าหากบางครั้ง มันออกจะเป็นที่อยู่รวมกันของความผิดเพี้ยน เว้าแหว่งของแต่ละคน
ก็จงเรียนรู้จากเรื่องราวเหล่านั้น เราเชื่อว่ามันซ่อมแซมเยียวยากันและกันได้
บนพื้นฐานของความรัก แม้ว่าผลจะออกมาเป็นส่วนผสมประหลาดๆ
เหมือนครอบครัวของหนูน้อยโอลีฟในหนังก็ตาม
เราก็อยู่กันไปตามประสานั่นแหละ ไม่เห็นต้องอยู่กันอย่างสวยงามสมบูรณ์แบบเลย
ขอให้เชื่อมั่น ครอบครัวเราน่ะ เยี่ยมไปเลย แม้ว่าจะมีโน่นนี่นั่นมากมายก็ตาม...