ผ่านพบ แล้วผูกพัน...

ผ่านพบไม่ผูกพัน บางทีอาจลึกซึ้งยั่งยืนกว่า้ร้อยหัวใจเข้ากับทุกอย่างด้วยโซ่ตรวนที่มักตั้งชื่อผิดๆว่า ความรัก

และความจริงแท้ของชีวิตก็มิใช่อันใดอื่นนอกจากเกิดโดยลำพัง ตายโดยลำพัง ระหว่างนั้นเป็นการเดินทางโดยลำพัง เช่นนี้แล้ว ใช่หรือไม่ว่า การเดินทางคือลานฝึกความรู้แจ้งเกี่ยวกับแก่นแท้ของความเป็นคน

ผ่านพบไม่ผูกพัน ** เสกสรรค์ ประเสริฐกุล

เมื่อผ่านพบ มักจะก่อให้เกิดความผูกพัน เมื่อผูกพันกันก็อยากจะรักษาเรื่องราวดีๆเอาไว้ให้นานที่สุด แต่ในบางครั้งเมื่อคนเราออกเดินทาง และพบผู้คนใหม่ๆ สิ่งใหม่ๆ เราก็มิอาจปิดกั้นความเสรีทางจิตใจของใครได้ แม้จะใจหายและรู้สึกโดดเดี่ยว แต่เราคงจะไม่ยึดโยงเขาเอาไว้ ให้เขาออกบินไปตามใจปรารถนา ให้สายใยของเราสัมพันธ์กันอย่างแข็งแรงภายใต้อะไรที่มองไม่เห็น เราไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำได้ดีแค่ไหน จะรักษาเค้าไว้ในชีวิตเราได้นานแค่ไหน และจะอยู่เพียงลำพังได้ดีขนาดไหน

แม้จะรัก แต่อย่างไร ก็จงทำตามใจปรารถนาของเธอเถิด

ฉันไม่ชอบไปหาหมอ

ฉันไม่ชอบไปหาหมอ
เมื่อตอนเล็กๆ เวลาไปหาหมอก็จะมีแม่พาไป ให้รู้สึกอุ่นใจ แต่เมื่อโตขึ้น ต้องไปเองแล้ว การไปหาหมอจึงเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกโดดเดี่ยว ทั้งร่างกายที่อ่อนแอ ทั้งยังต้องไปเผชิญการบอกกล่าวว่าป่วยเป็นอะไร อย่างเดียวดาย และโลกของการแพทย์ก็มีขั้นตอน ศัพท์แสงมากมายที่เราไม่เข้าใจ แต่บางครั้งมันก็ไม่ไปไม่ได้ ทำให้จะรู้สึกอิดๆออดๆ เมื่อแม่สั่งให้ไปหาหมอ ไม่อยากไปเลย

การอำนวยความสะดวก ในการเดินทาง สู่ สุขคติ...

Departures
By Yojiro Takita

การอำนวยความสะดวก ในการเดินทาง
สู่ สุขคติ...

เราอาจมองความตายเป็นจุดสิ้นสุด เป็นตอนจบ หรือเป็นฝั่งตรงกันข้ามของการมีชีวิตอยู่ แต่หากพิจารณาอย่างถ่องแท้ ความตายเป็นสิ่งธรรมดาสามัญ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และเป็นจูดเริ่มต้นไปสู่อนาคตที่ไม่มีใครล่วงรู้

เรื่องของความตายและคนตาย เป็นสิ่งที่ชายหนุ่มได้เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตในโลกนี้ ทั้งชีวิตและวิญญาณย่อมต้องการความรักและความใส่ใจ

หนังเรื่องนี้แม้จะกล่าวถึงสิ่งธรรมดาที่น่าโศกเศร้าอย่างความตาย แต่ดูแล้วกลับรู้สึกถึงกำลังใจ สำหรับการดำรงชีวิตอยู่

ทั้งบท ทั้งภาพ ทั้งการแสดง ให้ความรู้สึกที่เต็มอิ่ม และสมบูรณ์

กับสิ่งเล็กน้อย

รู้สึก หงุดหงิด และรำคาญตัวเองเล็กน้อย
เมื่อ รู้สึกว่าตัวเอง "อิจฉา"
สิ่งที่เราเคยได้ ตอนนี้มันเปลี่ยนแปลงไป
อาจจะเล็กๆน้อยๆ แต่เราสะดุดกับมันทุกครั้ง
และก็พยายาม กดข่มความรู้สึกนั้นเอาไว้
เพราะมัน ไม่ใช่เรื่อง อาจจะดูงี่เง่า ถ้าเราบอกออกไป
ทำอย่างไรดีนะ เมื่อเป็นเช่นนี้

ชีวิตเต่าๆ

Turtles swim faster than expected
by Satoshi Miki

ชีวิตจืดๆ เรียบๆ ธรรมดาๆ ราบเรียบเกินไป จนรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า
อยู่บ้านรอคอยโทรศัพท์ ตอบคำถามซ้ำๆ ให้อาหารเต่า กินราเม็งที่จืดชืดไร้รส
ใช้ชีวิตกิจวัตรซ้ำๆ อยากจะเปลี่ยนแปลง แต่ จะทำอะไรล่ะ

จนวันหนึ่ง ชะตาชีวิตก็เล่นตลก
สร้างโจทย์มาให้ ว่าต้องมาเป็น สายลับ
แล้วสายลับ เค้าเป็นกันยังไงนะ

สายลับ ก็ต้องทำตัวให้ธรรมดาที่สุด ที่จะไม่ให้ใครสงสัย
กลายเป็นว่า ต้องกลับมาเป็นตัวของตัวเองที่แสนจะธรรมดา
แต่น่าแปลก ทำไมชีวิตธรรมดาที่ทำอยู่ทุกวัน มันสนุกดีมีสีสัน และไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป



ในความธรรมดา ความเบาหวิว บางครั้งมันก็หนักอึ้ง
หนังเรื่องนี้ หน้าตาบอกว่าเป็นหนังตลก ซึ่งในความเห็นเรา เราว่ามันเป็นหนังเพี้ยนๆที่น่ารักดี และยังพูดถึงแง่มุมความธรรมดาของชีวิตได้น่าสนใจ และก็แอบเศร้า กับชีวิตอันโดดเดี่ยวของนางเอก ซึ่งแม้จะนำเสนอให้ดูตลกๆ แปลกๆ แต่ก็ยังทำให้เรารู้สึกเหงาใจได้อยู่ดี

น้องจูริ นางเอกของเรื่อง และ น้องยู เพื่อนนางเอก เล่นได้น่ารักเช่นเคย