ผ่านพบไม่ผูกพัน บางทีอาจลึกซึ้งยั่งยืนกว่า้ร้อยหัวใจเข้ากับทุกอย่างด้วยโซ่ตรวนที่มักตั้งชื่อผิดๆว่า ความรัก
และความจริงแท้ของชีวิตก็มิใช่อันใดอื่นนอกจากเกิดโดยลำพัง ตายโดยลำพัง ระหว่างนั้นเป็นการเดินทางโดยลำพัง เช่นนี้แล้ว ใช่หรือไม่ว่า การเดินทางคือลานฝึกความรู้แจ้งเกี่ยวกับแก่นแท้ของความเป็นคน
ผ่านพบไม่ผูกพัน ** เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
เมื่อผ่านพบ มักจะก่อให้เกิดความผูกพัน เมื่อผูกพันกันก็อยากจะรักษาเรื่องราวดีๆเอาไว้ให้นานที่สุด แต่ในบางครั้งเมื่อคนเราออกเดินทาง และพบผู้คนใหม่ๆ สิ่งใหม่ๆ เราก็มิอาจปิดกั้นความเสรีทางจิตใจของใครได้ แม้จะใจหายและรู้สึกโดดเดี่ยว แต่เราคงจะไม่ยึดโยงเขาเอาไว้ ให้เขาออกบินไปตามใจปรารถนา ให้สายใยของเราสัมพันธ์กันอย่างแข็งแรงภายใต้อะไรที่มองไม่เห็น เราไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำได้ดีแค่ไหน จะรักษาเค้าไว้ในชีวิตเราได้นานแค่ไหน และจะอยู่เพียงลำพังได้ดีขนาดไหน
แม้จะรัก แต่อย่างไร ก็จงทำตามใจปรารถนาของเธอเถิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น