25 สิงหาคม 2553

ดูหนังแล้วนั่งร้องไห้

เพิ่งร้องไห้ จากการดูหนัง
ที่จริงก็ใช่ว่าดูหนังแล้วไม่เคยจะร้องไห้
แต่เพิ่งมาทบทวนความรู้สึกตัวเอง ต่อการร้องไห้เมื่อยามดูหนัง
ในทางหนึ่ง คือเรารู้สึกร่วมไปกับมัน
ซึ่งไม่ว่าจะสุข เศร้า สลด น่ากลัว มันทำให้เรารู้สึกได้
และส่วนใหญ่ ก็จะชอบหนังที่ทำให้เราร้องไห้ได้ มากเป็นพิเศษ
บางเรื่องก็โยงชัดเจนกับตัวเอง บางเรื่องก็ไม่ แต่ก็ยังร้อง
เมื่อมาลองคิดดู เราก็ชอบตัวเองเวลามีความรู้สึกละมั้ง
ทั้งเวลาอ่อนไหว เวลายิ้มสุข เวลาเศร้าใจ หนังช่วยขับให้มันชัดเจนดี
และอีกเหตุผล อาจเป็นเพราะ เราชอบร้องไห้
การดูหนังแล้วร้องไห้ เลยรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

17 สิงหาคม 2553

ขีดเส้นใต้เอาไว้...

เคยไหม ที่ยืมหนังสือใครมาอ่าน แล้วเจอการขีดเส้นใต้ ในนั้น?

บางคนอาจจะไม่ชอบ เพราะอาจดูรกสกปรก รบกวนสายตาในการอ่าน บ้างก็บอกว่าเหมือนการชี้นำ

แต่เราชอบล่ะ :)

เวลาเจอ ประโยคใดขีดเส้นใต้ จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็น ต่อมจินตนาการทำงานทันที
เหมือนกับ แอบไปรู้มาว่า ใครอินกับสิ่งไหน ให้คุณค่ากับสิ่งใด ซาบซึ้งใจจากข้อความใด
ราวกับได้รู้ความลับ เหมือนได้แอบอ่าน ไดอารี่ ของคนอื่น :P

ถ้าเป็นหนังสือเรียน การขีดเส้นใต้ของคุณช่วยฉันได้มาก ว่าส่วนไหนสำคัญ
และยิ่งถ้าเป็น นวนิยาย หรือ วรรณกรรม การขีดเส้นใต้ของคุณทำให้ฉันได้อ่านนิยายส่วนตัวเพิ่มขึ้นอีกเรื่อง

พอนึกขึ้นได้แบบนี้ ก็จำไม่ได้เหมือนกันแฮะ ว่าตัวเองเคยไปขีดเส้นใต้ข้อความไหน ในหนังสือเล่มใด บ้างหรือเปล่า

15 สิงหาคม 2553

The answer is blowin' in the wind

เมื่อตอนที่อ่านหนังสือของคุณโตมรเรื่อง "ผ้าปูโต๊ะกับลมหมอ การเดินทางในห้าทวีป" เราเคยเอามาเขียนใน Blog ว่า อ่านจบแล้วนึกถึงเพลง Blowin' in the Wind ของ Bob Dylan ขึ้นมาจับใจ

และแล้วก็มาเจอบทเพลงนี้อีกครั้งกับ หนังสือเล่มใหม่ของคุณโตมร "เดินทางระหว่างหู"




ในเล่มนี้ คุณโตมรเขียนถึง เสียงของบทเพลงนี้ ได้อย่างงดงามมาก

"ต้องเดินทางกี่สิบประเทศ ย่ำถนนกี่สาย ให้คนตกตายอีกกี่คน มนุษย์บางคนถึงจะรู้ว่าสิ่งที่ตัวทำ ร่างที่ตนเป็น และทรัพย์ที่ตนสั่งสมนั้น ทั้งมวลล้วนเป็นแค่วิหารที่ว่างเปล่า แล้วคำตอบก็อยู่ในสายลม"
(น.68)

ที่จริงในเล่มนี้ มีคำสวยๆ ประโยคงามๆ ความหมายแหลมคม ที่ทำให้เราตื่นเต้น อยู่ในทุกบท
แต่แค่เราตื่นเต้นนิดหน่อย ที่เพลงโปรด เพลงนี้มาปรากฎในการเดินทางระหว่างสรรพเสียงของนักเขียนคนโปรดอีกครั้ง
เรารู้จักเพลงนี้ครั้งแรก เมื่อ Robin Wright Penn ร้องเพลงนี้และดีดกีต้าร์ตัวใหญ่อำพรางร่างกายที่เปลือยเปล่า ในหนังเรื่อง Forest Gump และชอบมันมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้อ่านเนื้อเพลง

เมื่อในใจฉันเกิดคำถามโลกแตก หลายครั้งที่เพลงนี้จะแว่วเข้ามาในหัว
ยังคงพร่ำถาม และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คำถามเหล่านี้จะหายไป

The answer my friend is blowin' in the wind
The answer is blowin' in the wind