29 กันยายน 2554

เร้น

เร้น  : มนตรี ศรียงค์

ห่วงว่าใจหนึ่งดวงจะร่วงลา                    จึงคงคิดถึงประหนึ่งว่า
เธอยังอยู่ใกล้ใกล้เพียงปลายตา            เพียงคว้าสวมกอดมาพรอดคำ
เป็นคำรักคำเดิมแต่เริ่มแรก                  แอบแกวกน้ำใสอันไห้ร่ำ
มองฟ้ามืดคลี่ด้วยสีดำ                       ทรงจำช้ำบอบอยู่กรอบตา
โดดเดี่ยวดึกดื่น - คืนนี้                       ความทรงจำที่มี - ไร้ค่า
ซ้อนซ่อนเกยเก่ยอยู่ปลายตา               เอื้อมคว้าห่างไกลแม้ปลายมือ



23 กันยายน 2554

เธออยู่ในทุกๆวัน


ในวันที่ดอกไม้บาน ฉันมองเห็นเธอ
ยามมองออกไปยังโลกกว้าง
ฉันได้รับเรี่ยวแรงอยู่ห่างๆ จากที่แสนไกล
ฉันรับมันไว้ ผ่านการโอบกอดของแสงตะวัน

ในวันที่ลมพัดเย็น ฉันนอนหลับฝัน
ระลึกถึงครั้งที่เธอกับฉันแลกเปลี่ยนความฝัน เมื่อวันวาน
ยิ้มซึมซับความอ่อนหวาน
ความทรงจำจะอยู่แสนนาน เมื่อเรายังคงคิดถึงมัน

ในวันที่มีฝน ตัวและใจเปียกปอน
ฉันนั่งถอนหายใจไม่มีสิ้นสุด
หยดน้ำปะปน จากเม็ดฝนและดวงตา
แล้วสักพักหนึ่ง มันก็จะเหือดแห้งไปทั้งหมด
ดังที่เธอบอกฉันตลอดมา และมันก็เป็นเช่นนั้น


เธออยู่ในทุกๆวันของฉัน  ฉันขอบคุณ...  



20 กันยายน 2554

ผิดหวัง

การจะเป็นคนเก่ง มันต้องใช้เวลา

และเวลาที่ฉันผ่านมา มันคงยังไม่พอ

ต้องเก่งไหม แล้วต้องเก่งในเรื่องไหน
เพื่อจะได้เคารพนับถือตัวเอง หรือได้รับการยอมรับจากผู้อื่น

ในวันที่ผิดหวังกับตัวเอง
มันเหมือนกับว่า สำหรับคนที่ไม่เก่งพอ ไม่ดีพอ จะไม่มีที่ยืนบนโลกใบนี้

ฉันควรจะอยู่ตรงไหนของโลกใบนี้ดี ???