ฟ้าฝนกับความเข้มแข็งในหัวใจ

เดือนพฤศจิกายน ตามฤดูกาลหน้าหนาวกำลังเดินทางมาถึงแล้ว แต่ปีหลังๆมานี้ดูเหมือนโลกของเราฤดูกาลแปรปรวนสับสนไปหมด ขณะที่กำลังนั่งเขียนบล็อคอยู่นี้ สายฝนก็กำลังปลิวถี่ยิบอยู่ข้างนอกหน้าต่าง สีฟ้าหม่นๆของฟ้า สีขาวเทาๆของเมฆ ความเย็นยะเยือกของไอชื้น ทั้งหมดทั้งมวลมันส่งผลกระทบถึงอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์จำนวนไม่น้อย รวมทั้งเราด้วย วันไหนฟ้าใสแดดออก พาเอาอารมณ์เบิกบานแจ่มใส วันไหนฟ้าหม่น ทำเอาใจเทาไปด้วย เหมือนความรู้สึกตอนตื่นนอน ตื่นมาแช่มชื่น ก็จะรื่นเริงรับวันใหม่ แต่วันไหนตื่นมาหัวใจหดหู่ วันนั้นจะไม่ใช่วันของเราเลย ซึ่งหลายครั้งฉันก็สงสัยนะ ว่ามันจริงหรือเปล่า หรือเป็นแค่อุปทานจากความง่วงงุน และอุปทานจากความอ่อนไหว

พี่คนหนึ่งเคยบอกกับฉันว่า "วันดีดีของพี่คือวันที่มีแดด" ฉันยิ้มกับประโยคนี้ได้เสมอ และมักจะนึกถึงยิ้มกว้างของคนกล่าวด้วย

แต่ในวันนี้ วันที่ไม่มีแดด วันที่ฟ้าเป็นสีเทา เราจะทำอย่างไรให้มันเป็นวันดีดีของเราเช่นกัน เราคงสร้างมันได้ด้วยจิตใจที่แข็งแรง ใจที่อ่อนไหว อาจไม่ใช่ใจที่อ่อนแอ

เท่าที่รู้วันนี้ไม่ใช่วันฟ้าหม่นของฉันแค่คนเดียว ยังไงก็ขอให้เธอมีจิตใจที่เข้มแข็งด้วยเช่นกัน