ถนนนางงาม ถนนเส้นงามของสงขลา

เก็บภาพมาฝาก
ถนนนางงาม ถนนเส้นงามของสงขลา

ย่านนี้มีของอร่อยเพียบ มีเค๊กอินโดนีเซียน ขนมสัมปันนี
ทุเรียนกวนย่าง ขนมขี้มอด ขนมทองเอก
และอื่นๆอีกมากมาย

ย่านเก่าแก่ บ้านเรือนแปลกตา

บ้านสวย ดูเพลิน เิดินเล่นสบาย

และเป็นย่านที่มีศาลเจ้าสีแดงๆอยู่เต็มไปหมด



ของข้างในศาลเจ้า ก็มีแต่สีแดง





โรงงิ้วในศาลเจ้า เห็นโต๊ะเก้าอี้เล็กๆใต้โรงงิ้วไหม นั่นคือร้านก๋วยเตี๋ยวจิ๋ว เด็กๆคงนั่งกินกันสบาย



สีกำแพงบ้าน ตัดกับสีกำแพงศาลเจ้า เขียวสดใส



โหลกะหรี่ปั้ป ท่าทางน่ากิน วางขายคู่กันในร้านซาลาเปา



เดินไปเดินมา เจอะบ้านคน บ้า ศิลปะ ไม่รู้ว่าจงใจทำตัว น หายรึเปล่า



ในความเก่า มีความงาม และความหมาย


เจอกล่องไปรษณีย์สีฟ้า น่ารัก

เที่ยวในเมืองสงขลา อิ่มใจ อิ่มตา และอิ่มพุง

Sunday Morning, wake up lonely...

Sunday Morning, wake up lonely...

แดดอ้าวๆ ฟ้าหม่นๆ ลืมตาตื่นนอนอย่างเดียวดาย

พายุฤดูร้อน ฝนตกตลอดเวลา
ความคาดหวังในวันว่าง
ไม่ได้เป็นไปอย่างที่หวังสักอย่าง
อาจเป็นเพราะ คาดหวัง
อยากจะเอาใจอารมณ์ตัวเองมากเกินไป
ไม่มีเรื่องใดเศร้าใจเป็นพิเศษ
แต่เป็นสิ่งไร้แก่นสารที่พลาดผิด มารวมกัน

So depress in everylittle things...

นั่งเฉยๆ ให้ลมพัดผ่าน
รอคอยให้สัปดาห์แสนเศร้าผ่านพ้นไป
เรื่องอะไรที่ต้องเผชิญ ก็จงเผชิญ
จะไม่หลบหลีกใดๆ อีกแล้ว

หนังสือ สำหรับคนขี้อิจฉา

"Whatever else it is, Envy is above all a great waste of mental energy."**Joseph Epstein.
"Envy is pain at the good fortune of others."**Aristotle

ในบรรดาบาปต้นทั้ง7ประการ ความอิจฉา เป็นบาปที่ไม่สนุกเอาเสียเลย ความอิจฉานั้นมีอยู่หลายระดับตามความเข้มข้นของอารมณ์ และมักจะเป็นความรู้สึกที่ฝังลึกอยู่ภายในจิตใจอย่างแนบเนียน จนบางครั้งเราไม่รู้ตัว หรือ กระดากอายเกินกว่าที่จะยอมรับว่า "เราอิจฉา" ช่างเจ็บปวดเพียงใดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ถึงความเลิศล้ำของผู้ที่เราอิจฉา ทำไมถึงไม่เป็นเราบ้าง ทำไม? เป็นการยากที่คนที่กำลังมีความอิจฉาจะตระหนักว่าความอิจฉา คือการวางยาพิษจิตใจตนเอง และมักจะเกี่ยวกับสิ่งที่ ตัวเราขาด หรือมีน้อยกว่าสิ่งที่คนอื่นมี ความรู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับใครเป็นเรื่องเข้าใจง่าย แต่ที่เข้าใจยาก น่ากลัว และเศร้าสลดกว่าคือ การที่คนเราสามารถอิจฉาได้แม้กระทั่งคนที่เรารัก และคนที่รักเรา หรือกำลังมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของผู้อื่น

ใครกันหนอที่ใส่ความรู้สึกอิจฉาให้กับมนุษย์?

สำหรับคนขี้อิจฉาอย่างเรา หนังสือเล่มนี้ พาเราไปทำความรู้จักกับอารมณ์ อิจฉา ที่หลายครั้ง เราไม่ชอบ และไม่เข้าใจ ความรู้สึกนี้เอาเสียเลย ความอิจฉาก่อให้เกิดความทุกข์ในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ และก็ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าเรากำลังอิจฉา บางทีการตระหนักรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกนี้ อาจจะช่วยให้จัดการกับมันได้ดีขึ้นก็ได้ อาจจะห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้นไม่ได้ แต่เราหวังว่าจะจัดการ และอยู่กับมันได้

หาอ่านได้นะคะื เขียนได้สนุกเพลิดเพลินดี และคุณจะเข้าใจ บาปชนิดนี้ได้มากขึ้น
มีฉบับแปลภาษาไทย โดยสำนักพิมพ์คบไฟ ชื่อว่า "อิจฉา" อยู่ในชุด สนุกกับบาปต้นเจ็ดประการ
เขียนโดย Joseph Epstein และแปลโดย ชญานิษฐ์ พูลยรัตน์

คิดถึง...

คิดถึง รถเปอร์โยเก่าแก่สีขาวครีม
คิดถึง การได้นั่งรถที่มีพ่อเป็นคนขับ
คิดถึง บ้านเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยข้าวของ
คิดถึง กองยางรถยนต์ กองแบตเตอร์รี่
คิดถึง ประตูไม้สีน้ำเงินหลังบ้าน
คิดถึง ตู้ไม้ ตู้เหล็ก ที่เก็บของสารพัด
คิดถึง เตียงใหญ่ ที่มีสติ๊กเกอร์ติดอยู่รอบเตียง
คิดถึง ดาดฟ้า ที่มีต้นโป๊ยเซียน
คิดถึง ผัดผักกระเฉด ที่แม่ชอบทำให้กินตอนเช้า
คิดถึง ข้าวกับหมูปิ้งใส่ซอส
คิดถึง ตลาดใกล้บ้าน ที่เราไปกินคั่วไก่เสมอๆ
คิดถึง ถนนหน้าบ้านที่เคยเดินผ่านนับครั้งไม่ถ้วน
คิดถึง บรรยากาศของการมีเพื่อนบ้าน
คิดถึง อดีต...

ก่อนและหลัง ฉันหลับตา

ก่อนที่จะหลับตา
ก่อนที่จะหลับใหล
ฉันชอบ ใช้เวลาสั้นๆ ก่อนนอนหลับ
ในการ คิดถึงสิ่งที่อยากคิด รู้สึกในสิ่งที่รู้สึก
จะปล่อยใจให้คิด ให้รู้สึก ตามใจ
ในแต่ละค่ำคืน สิ่งที่ฉันอยากคิด อยากรู้สึก
มักจะสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป
มาชนกันบ้าง มาซ้ำเดิมบ้าง ในบางเวลา
บางคืนก็เป็นสิ่งที่รู้สึกอยู่ลึกสุดใจ
บางคืนก็เป็นสิ่งที่ฉันเองยังแปลกใจ
คิดเพ้อฝัน ล่องลอยไปไกล
ก่อนจะผลอยหลับไปในห้องที่ปิดไฟมืด
ฉันไม่ชอบการนอนหลับฝัน
ฉันชอบที่จะนอนหลับสนิท
เหมือนหยุดทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้
ไม่ต้องฝันอะไร สงบอยู่ในห้วงนิทรา
เพราะเป็นความเชื่อเอาเองอยู่คนเดียวว่า
เพ้อฝันในเวลาตื่น จะได้ไม่เพ้อฝันในเวลาหลับ
ความฝันยามตื่น ฉันควบคุมมันได้
แต่ความฝันยามหลับเล่า ไม่อาจล่วงรู้

ดึกแล้ว
หากจะอวยพรฉันสักหน่อย
ขอเธอจงขอให้ฉันนั้น คิดถึงและรู้สึกอย่างเป็นสุข และนอนหลับสนิทโดยไม่ฝันอะไรเลย...