1 พฤษภาคม 2554

ภาพที่ฉันยังจำได้ดี

some trip I didn't take any photo, but always remember...

เราไปทะเลกัน
เกาะแล้วเกาะเล่า หาดแล้วหาดเล่า
เหมือนเป็นการผจญภัย เราไปหาทุกสิ่งกันข้างหน้า

นั่งเรือยาวนาน เราอ่านหนังสือบ้าง งีบหลับบ้าง แล้วก็คุยกันหัวเราะกัน
เราติดฝน ที่เกาะแห่งหนึ่ง ฝนตกหนักมาก ฉันกังวลเล็กน้อย แต่เธอชวนเล่นน้ำฝน
เราขี่มอเตอร์ไซค์ ให้ลมให้แดดพัดใส่หน้า
สูดอากาศกันเต็มปอด วิวสองข้างทาง เดี๋ยวก็ป่า เดี๋ยวก็ทะเล
เราเดินเล่นริมหาด ฟังเพลง นั่งเล่นเกมส์ที่ระเบียงห้องพัก
กลางแดดร้อน ริมทะเล เรานอนหลับบนหาดทรายขาวละเอียด
บางวันก็ออกไปดำน้ำ หรือไม่ก็ลงไปเล่นน้ำทะเลเขียวเมื่อพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน
กลางคืน เรานั่งกินเบียร์ริมทะเล ฟังเสียงคลื่น รวมทั้งเธอฟังเสียงฉันพูดพร่ำเพ้อไม่หยุด
บางวันเรานิ่งเงียบ ไม่มีอะไรจะคุยกัน ต่างนั่งเหม่อมองทะเลในความเงียบ
เราต่างกลัวกันและกันจะเบื่อ แต่ก็หัวเราะเมื่อพบว่ากลัวสิ่งเดียวกัน 
ฉันมักนึกถึงหนังสือ เรื่องพันธุ์มหาบ้า แม้ว่าความสุดขั้วของเรายังห่างไกล

ฉันรักการเดินทางครั้งนั้น

ไม่ได้ถ่ายภาพสักภาพ แต่ฉันยังจำได้ดี

1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

^ ^ ผมจำได้ครับตอนั้นวันสงกราน เราใช้รถกระบะออกไปเล่นนำกัน ช่วงหนึ่งรถนำมันหมดเราจึงแว๊ะปั้ม
ลงไปเติมนำมัน ตอนนั้นเธอคนที่นั่งรถมากับผมอายุพอๆกันเธอมายืนข้างๆผมในมือเธอถือกระป๋องแป้งเล็กๆ จังหวะที่ผมใช้มือเท้าท้ายรถกระบะอยู่ เธอข้องๆมาใกล้ๆผม จังหวะที่ผมกำลังเหมื่อ เธอนำมือ ที่เต็มไปด้วยแป้งเปียก มาป้ายที่เเก้มที่ด้านซ้ายของผม ผมตกใจผละสายตาไปมองเธอ เธอหัวเราะคริๆ ชอบใจใหญ่ แล้วเธอคนนั้นก็ยิ้มให้ผม ผมจำภาพรอยยิ้มนั้นได้ดี เป็นรอยยิ้มที่สวยมาก เธอคนนั้นชื่อ แ_ง