ฉันตื่นมาในห้องที่ไม่ใช่ห้องของฉัน
ปวดหัวหนึบ และท้องไส้ปั่นป่วน
แสงแดด ส่องสว่างเข้ามาในห้อง
ฉันนอนนิ่ง พยายามนึกถึง สิ่งที่จำไม่ได้
ฉันลุกขึ้นมา ดื่มน้ำอุ่น และ เข้าห้องน้ำ
อาหารเช้าตั้งพร้อม เผื่อฉัน อยู่บนโต๊ะอาหาร
ฉันฝืนกินจนหมด เพราะน้ำใจของคนทำ
และกลับไปที่เตียงนอนอีกครั้ง
เจ้าของบ้านใจดี ปล่อยให้ฉันนอนอย่างเงียบๆ
ฉันหลับตา และผลอยหลับไป
ตื่นมาอีกครั้ง ก็เข้าสู่บ่ายที่ร้อนอบอ้าว
ฉันนอนพลิกตัวไปมา ฟังเสียงสิ่งต่างๆที่ขยับอยู่รอบข้าง
ฟังเสียงเพลงเบาๆจากวิทยุ ฟังเสียงฮัมเพลงตาม
ฟังเสียงเคาะแป้นพิมพ์ ฟังเสียงนกข้างหน้าต่าง
ฉันหลับบ้าง ตื่นบ้าง พลิกตัว เปลี่ยนท่านอน
ยามตื่น ก็ลืมตานอนมองเพดานอย่างสงบนิ่ง
ตัวโล่งๆ หัวหนักๆ สลับกันไป
เจ้าของบ้านเดินเข้ามาดูฉันเป็นครั้งคราว
หัวสมองฉันโล่ง ว่างเปล่า
เป็นวันที่ไม่ได้ทำอะไร และไม่อยากทำอะไร
แต่ฉันรู้สึกดี กับการไม่ต้องทำอะไร
นอนเงียบๆ ฟังเสียงใครเดินไปเดินมาอยู่ข้างนอกห้อง
ละอองของความไว้วางใจ อบอวลอยู่ในมวลอากาศ
ฉันอาจจะรู้สึกดี เพราะสิ่งนี้ก็เป็นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น