16 กรกฎาคม 2552

you give me a call...

เธอในวันนี้ กับเธอในวันนั้น มีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ยังคงอยู่
ฉันในวันนี้ กับฉันในวั้นนั้น มีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ยังคงอยู่ เช่นกัน
เราไม่ได้คุยกันมานานแค่ไหนแล้วนะ
ชีวิตที่วุ่นวายโลดโผนในโลกของเธอ พาเธอเดินไปไหนถึงไหน
เรื่องราวมากมาย เข้ามาให้เธอต้องรับมือ จนอาจลืมเรื่องเล็กๆที่เคยมีอยู่จริงเมื่อครั้งหนึ่ง
ต่างจากโลกที่หมุนไม่เร็วนักของฉัน ที่อาจจะยังไม่ได้พาฉันไปไหนไกลนัก
ไม่ได้พบเจอผู้คนมากมายนัก ไม่ได้โลดโผนโจนทะยานให้ตื่นเต้นกับชีวิตสักเท่าไหร่
ฉันเลย เหมือนกับว่า ยังคงอยู่ตรงนี้ ยังคงจำได้ในความรู้สึก แม้บางเรื่องราว จะเลือนลางไปตามกาลเวลา
ฉันคิดถึงเธอบางคราว ฉันพูดถึงเธอบางคราว ฉันนึกถึงอ้อมกอดของเธอบางคราว
และฉันดีใจ ที่วันนี้ฉันได้ยินเสียงเธออีกครั้ง แม้จะเป็นความดีใจที่ปนกับหลากหลายความรู้สึก
ฉันบอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าความรู้สึกนั้นมีส่วนผสมของอะไรบ้าง
ฉันไม่ได้โศกเศร้าอะไรกับการไม่มีเธออีกแล้ว ไม่ได้รอคอยอะไรอีกแล้ว
บางครั้ง ฉันแค่ต้องการจะยืนยันอะไรบางอย่างกับตัวเองเท่านั้น
ว่า ฉันได้ทำสิ่งที่ฉันตั้งใจไว้อย่างที่สุด และฉันทำได้
นั่นคือการเก็บเธอไว้ในพื้นที่พิเศษ ที่จะเป็นพื้นที่ของเธอโดยสมบูรณ์แต่เพียงผู้เดียว
และฉันยังคงเก็บไว้ ไม่เป็นไร แม้เธอจะมีพื้นที่แบบนั้นสำหรับฉันหรือไม่ก็ตาม
เคยบอกเธอไปเมื่อนานแล้ว ไม่รู้ว่ามันยังอยู่ในความทรงจำของเธอบ้างหรือเปล่า
เราไม่ได้คุยกันยาวๆมานานแค่ไหนแล้วนะ
และอย่างที่บอกแหละ ว่าเธอในวันนี้ กับเธอในวันนั้น มีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ยังคงอยู่...

ไม่มีความคิดเห็น: