7 กันยายน 2551

moment หลังการวาดรูป

การเริ่มต้นเป็นเรื่องที่มีความยากในระดับหนึ่งสำหรับเรา ทั้งที่รู้นะว่าเมื่อได้เริ่มต้นทำแล้ว มันต้องสนุก และรู้สึกดีแน่ๆ แต่ด้วยความขี้เกียจทั้งหลายทั้งปวง มักจะกลายเป็นข้ออ้างไม่ยอมทำอยู่ร่ำไป อย่างเรื่องวาดรูป ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ร่ำๆว่าจะวาดอยู่ทุกอาทิตย์ แต่เอาเข้าจริง ความถี่ที่ได้วาดก็น้อยกว่าที่ตั้งใจไว้ทุกที ตอนนี้ก็พยายามทำขั้นตอนให้มันง่ายลง เพื่อลดข้ออ้างต่างๆ เมื่อวานก็ได้โอกาสเอาชนะความขี้เกียจ อาจจะเนื่องด้วยเก็บสะสมความอยากวาดมานาน ก็เลยได้แรงกระตุ้นอย่างดีให้ลุกขึ้นมาวาดรูปอย่างแข็งขัน และก็เหมือนทุกๆครั้งที่ได้วาด คือ รู้สึกดีจังเลย มีความสุข มีสมาธิ จิตใจสงบ และเราก็รู้สึกชอบภาพที่เพิ่งวาดเสร็จด้วย มันออกมาดีกว่าที่คิดไว้ หลังจากที่วาดเสร็จ เราจะชอบนั่งมองภาพนั้นนานๆ มองไปเรื่อยๆ มองแล้วมองอีก เหมือนคนหลงผลงานตัวเอง (หลงบางภาพที่ออกมาดีน่ะ บางภาพที่ออกมาไม่ถูกใจก็ทำเอาเสียความมั่นใจไปเหมือนกัน) ภาพที่ชอบๆเนี่ย ทำให้เกิดความรู้สึก ตีกันในหัวอยู่สองอย่าง หนึ่งคือ อยากจะเก็บภาพนี้เป็น collection ส่วนตัว หรือเอาไปใส่กรอบติดฝาบ้านดีกว่า แต่ก็จะมีความคิดที่สองมาชนกันอีกว่า เราก็อยากเอาไปเผยเเพร่อวดสายตาประชาชน เพื่อนฝูงทั้งหลาย อยากฟังความเห็น ว่าเค้าจะชอบรูปของเราไหม อยากได้ให้มันกับใครซักคน อยากให้คนที่ได้รับรู้สึกดีกับภาพของเรา มันคงดูมีค่ามากขึ้น และมันก็ทำให้เรามีความสุข สองความอยากนี้มักจะเกิดขึ้นเป็นประจำสม่ำเสมอหลังวาดรูปเสร็จ แต่จนแล้วจนรอด ความคิดที่สองมักมาแรงแซงโค้งอยู่เสมอ เลยกลายเป็นว่า วาดอะไรออกมาก็ให้ชาวบ้านไปเกือบหมด แทบไม่เหลือเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัว แต่มันก็แลกมาซึ่งความรู้สึกดีๆนะ เราก็ดีใจ และยินดีมากๆที่ได้มอบมันให้กับใครซักคน ว่าแล้วก็อยากวาดรูปอีกจังเลย อย่าขี้เกียจ อย่าขี้เกียจ ท่องไว้...

2 ความคิดเห็น:

wallFlower กล่าวว่า...

ขอเก็บรูปแกบ้างสิ

burapa กล่าวว่า...

สวัสดีครับ..เข้ามาเยี่ยมชมนะครับ